حسن روحانی...کلید ....بنفش...مجلس

برگرفته از وبلاگ دوست و همراه عزیز احسان عابدی (پابرهنگان) که در پیوند ها وجود دارد

حسن روحانی در اقدامی قابل تحسین، بدون فوت وقت و در اولین فرصت قانونی، لیست وزرای پیشنهادی خود را به مجلس ارائه کرد تا امور کشور هرچه سریع تر از حالت موقت فعلی درآمده و دولت یازدهم رسماً با کابینه خود کارش را شروع کند.

بدیهی است که افراد معرفی شده، مطابق با طرز فکر و منش سیاسی ایشان باشند و در حالت کلی مطابق میل و مطالبه ما نباشند. اما به هرحال معیار و ملاک هایی کلی و اساسی باید در نظر گرفته شود.

درباره افراد معرفی شده چند نکته به نظر می رسد:

اول اینکه متوسط سن وزرای پیشنهادی، از تمام دولت های قبلی بیشتر است. این متوسط سن در حالی ۵۷ سال است که معدل سنی کابینه دولت ابتدایی هاشمی رفسنجانی 41 سال، دولت دوم هاشمی 44 سال،کابینه ابتدایی خاتمی 45 سال، کابینه دوم اصلاحات 47 سال، کابینه ابتدایی احمدی نژاد 49 و کابینه دوم وی 50 سال است.

با توجه به وضعیت فعلی کشور که نیازمند جنب و جوش و تحرک زیاد است و نیز جمعیت جوانی که با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند، این میانگین سنی در حوزه اجرا جالب به نظر نمی رسد.

نکته دیگر اینکه معرفی کسانی که سال های سال در این کشور وزیر و مسئول بوده اند و حال بار دیگر به چرخه مدیریت کلان کشور بازگردانده می شوند نیز نقطه ضعفی آشکار محسوب می شود. این عزیزان تمام آنچه در توان داشته اند در سال های مدیریت و وزارت خود انجام داده اند و شاید کار دیگری از دست شان برنیاید.

به عنوان مثال سوابق برخی از این افراد به شرح زیر است:

- بیژن زنگنه (پیشنهادی نفت): ۴سال وزیر جهادسازندگی/۸سال وزیر نیرو/ ۸سال وزیر نفت! (۲۰ سال وزارت)

- محمدعلی نجفی(پیشنهادی آموزش وپرورش): ۴سال وزیرفرهنگ وآموزش عالی/ ۸سال وزیر آ.پ (۱۲سال وزارت)

- محمدرضا نعمت زاده(پیشنهادی صنعت و معدن و تجارت): ۸ سال وزیر صنایع

- محمود حجتی (پیشنهادی کشاورزی): ۴ سال وزیر راه و ترابری/ ۴ سال وزیر جهاد کشاورزی (۸ سال وزارت)

- عباس آخوندی (پیشنهادی مسکن): ۴ سال وزیر مسکن

و ...

بهتر است کسانی در راس وزارتخانه ها قرار گیرند که با طرح و ایده نو و فکر جدید و پویا، تحولی در وضعیت فعلی ایجاد کنند. نه اینکه عقب گردی به مدیریت سال های پیش داشته باشیم!

نکته مهم دیگر، معرفی کسانی است که با ملاک ها و معیارهای انقلاب و نظام اسلامی همخوانی چندانی ندارند.

این مساله شاید پا به پای تخصص، بسیار برجسته و حائز اهمیت باشد. کسانی که به هر نوعی در فتنه سال ۸۸ با نظام همراهی نکرده و یا فراتر از آن در آن فتنه نقشی هم داشته اند، هرگز نباید مورد تایید و اعتماد وکلای ملت قرار گیرند.

فتنه عظیم و برانداز سال ۸۸ هیچگاه از ذهن مردم و از صفحه تاریخ این انقلاب پاک نخواهد شد. لذا کسی که بعد از مشخص شدن صحنه هم حاضر به بازگشت و قبول اشتباه نشده، نمی تواند متصدی امینی برای نظام و مردم باشد.

کسانی مثل علی ربیعی(وزیر پیشنهادی کار و تعاون و رفاه) یا بیژن زنگنه  و عباس آخوندی که عضو ستاد میرحسین موسوی بوده و حتی در جلسه اعضای ستادهای کاندیداهای ریاست جمهوری سال ۸۸ با رهبر انقلاب، با معظم له بر سر نتیجه انتخابات بحث و محادله می کرده اند، چگونه حائز صلاحیت وزارت در دولتی هستند که دم از اعتدال می زند؟!

(روایتی از حضور عباس آخوندی در ستاد موسوی)

آیا علی ربیعی که یک عنصر امنیتی و افراطی شناخته می شود، در گفتمان اعتدال آقای روحانی جایگاهی پیدا می کند؟!

آیا آقای زنگنه که در کارنامه خود قرارداد ننگین و خسارت بار "کرسنت" را دارد، صلاحیت وزارت دوباره را دارد؟!

(7 ایراد بی پاسخ به وزارت زنگنه) //  (نقش بیژن زنگنه در قرارداد خسارت بار کرسنت)

آیا محمدجواد ظریف (وزیر پیشنهادی امورخارجه) که نقاط امنیتی و مشکوک زیادی در پرونده سیاسی و بین المللی خود دارد و برخی رسانه ها و دیپلمات های آمریکایی از وزیر شدن ایشان ذوق زده شده اند، صلاحیت وزارت مهمی چون امورخارجه را در بحبوحه بیداری اسلامی و شرایط حساس منطقه دارد؟!

(شبهه هایی درباره محمدجواد ظریف)

امیدواریم نمایندگان محترم مجلس، رودربایستی خود را کنار گذاشته و منافع مردم و نظام را بر سایر مسائل ترجیح دهند و با هوشیاری خود امانت های سنگین وزارت را به اهلش واگذار کنند...